Κυπαρίσσι Λακωνίας

Γράφει η Μαργαρίτα Πουρνάρα

Αμφιταλαντεύθηκα προτού γράψω για τις χάρες του τόπου όπου παραθέρισα εφέτος. Μέρος προφυλαγμένο από τη μάστιγα του μαζικού τουρισμού, τόσο καθαρό και τακτοποιημένο που σε κάνει να πιστεύεις πως δεν είσαι στην Ελλάδα.

Ένας παραδοσιακός οικισμός πλάι στη θάλασσα, μέσα στο ανάγλυφο των καταπράσινων βουνών, με τα απολύτως απαραίτητα για ήρεμες διακοπές. Κοντολογίς, τρεις χορταστικές παραλίες, τέσσερις ταβέρνες και δύο καφέ που λειτουργούσαν το βράδυ ως οικογενειακά μπαρ, όλα μια ανάσα με τα πόδια. Η αλήθεια είναι ότι θα κρατούσα το μυστικό για εμένα και τους φίλους μου, αν δεν έβρισκα ότι το Κυπαρίσσι Λακωνίας, το χωριό που βρίσκεται χονδρικά ανάμεσα στο Λεωνίδειο και τη Μονεμβασιά, θα παραμείνει προφυλαγμένο όσο και αν διαλαλήσω την ομορφιά του δημοσίως.

Ο εμφανής λόγος είναι η δυσκολία πρόσβασης. Επικοινωνεί με τον υπόλοιπο κόσμο μόνο από ξηράς: ένας φιδωτό δρόμος μιάμισης ώρας που ξεκινάει από τη Σπάρτη, περνάει από την ενδοχώρα (το Γεράκι και τον Χάρακα) για να βγει στην ακτή, όπου θέλει προσοχή στην οδήγηση. Παλαιότερα υπήρχε ακτοπλοϊκή σύνδεση, αλλά στα μέσα της δεκαετίας του ’90 μάλλον κρίθηκε ασύμφορη και σταμάτησε.

Μακριά από οποιαδήποτε πόλη, το Κυπαρίσσι δεν διαθέτει σταθμό καυσίμων και μηχάνημα αυτόματης ανάληψης. Δηλαδή δεν έχει άσκοπους επισκέπτες. Ετσι, το θέρετρο έχει τον ιδανικό αριθμό παραθεριστών, μια ευχάριστη άπλα τόσο ανακουφιστική και δυσεύρετη, ιδίως τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου.

Υπάρχει όμως ένας ακόμα λόγος για τον οποίον το Κυπαρίσσι ξεχωρίζει. Χάρις στις πληροφορίες που μου έδωσε η καθηγήτρια του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, Ευαγγελία Γεωργιτσογιάννη, η οποία έλκει την καταγωγή της από το χωριό, είδα τον τεράστιο ρόλο που έχει παίξει η διασπορά στη σημερινή εικόνα του. Κυπαρισσιώτες που έφυγαν κατά κύματα μέσα στον 20ό αιώνα για τη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία, ευεργέτησαν τον τόπο.

Ένα εξασκημένο μάτι θα εντοπίσει γρήγορα τις αναθηματικές πλάκες όπου αναγράφεται πως οι ομογενείς έστειλαν χρήματα για δρόμους, προβλήτες, το κτίριο του σχολείου κ.ά. Τα παιδιά και τα εγγόνια τους συντήρησαν με τη σειρά τους τα ωραία λευκά σπίτια, κτισμένα από Σπετσιώτες μάστορες.

Με φροντισμένους κήπους και ξεχορταριασμένα όλα τα χωράφια, το Κυπαρίσσι δίνει ένα παράδειγμα σε όλη τη χώρα. Το μόνο αρνητικό του στοιχείο είναι ότι δεν διαθέτει φαρμακείο, με κοντινότερη πρόσβαση σε γιατρό τους Μολάους, οι οποίοι απέχουν καμιά ώρα.

Δεν πειράζει. Το ίδιο το χωριό σε «γιατρεύει» από όλα.

Πηγή: https://www.kathimerini.gr/